‎روز کارگر، تنها روز تقویمی است که بهانه ای برای به یاد آوردن بغض افرادی که شرافتشان از سرفه های سینه، پینه های دست، چروک های صورت و موهای سفیدشان پیداست,سخن می گوید

آنکه در ایران زندگی میکند، به ویژه در همین یک سال و چند ماه اخیر به خوبی میداند که باوجود شرایط وخیم اقتصادی، تورم، رکود، گرانی، بیکاری، سقوط شدید ارزش ریال و... حتا خانواده های متمول و متوسط به بالا هم دیگر نمیتوانند کفاف خرج و مخارج سنگین زندگی را بدهند.

ایران امروز، به ویژه، تبدیل به جهنم کارگران شده است. زحمت کشانی که بدون و بدور از هر سلامت و امنیت و رضایت شغلی، سخت ترین کارها را با کمترین درآمد درحالی انجام میدهند که حتا از همان اندک حقوق هم محروم میشوند و بسیاری از آنان چند ماه حقوق معوقه دارند.

کماکان، صدای کارگران  سرکوب و خفه می شود، همچنان کارگران از داشتن تشکل مستقل که ندارند، بی بهره اند. به طور روز افزون بازداشت و فشار بر فعالین عرصه ی کارگری از سوی حکومت دنبال می شود و کوچکترین صدای آزادیخواهانه در نطفه یا گلو خفه می شوند.

در حالی امسال نیز وارد روز کارگر می شویم که سال گذشته، جمهوری منفور اسلامی به سرکوب و فشار بر کارگران ادامه داد و  مهم ترین نمونه اش، کارگر وبلاگ نویس از جمله –ستار بهشتی- را پس از بازداشت و انتقال به بازداشتگاه فتا، زیر شکنجه به قتل رساند و موجی از خشم و واکنش های مختلف را نسبت به خود موجب شد. ستار بهشتی جوان زحمت کشی که حاضر نشد سکوت کند و یا با حکومت و شرایط فعلی کنار بیاید و ضمن کار برای به دست آوردن لقمه ای نان، اعتراضات خود را نیز در وبلاگ شخصیش بازتاب می داد، که حکومت همین را نیز تحمل نکرد.

بهنام ابراهیم زاده یکی از فعالان کارگری نیز با وجود بیماری سرطان فرزندش، برای بازگشت به زندان تحت فشار است...

امسال هم مثل هر سال،سال خوبی برای بسیاری از کارگران کارخانه جاتی مانند نساجی مازندران، نیشکر هفت تپه، معدن زغال سنگ طبس و... نبود. اعتصابات و اعتراضات این زحمت کشان به حقوق های عقب افتاده نه تنها مورد توجه قرار نگرفت بلکه سرکوب نیز شد. کارگران دیگری در پی عدم امنیت محل کار و فراهم نبودن شرایط ایمنی در یزد در پی ریزش معدن کشته شدند...

حکومت ضد انسانی اسلامی، علاوه بر کارگرهای ایرانی، حق بسیاری از کارگان اتباع افغانی را نیز پایمال کرده است و این افراد را نیز از سطحی ترین حقوقشان بی بهره نموده است و بسیاری از آنان را در مرز کشته و یا تحت نام جرایم مواد مخدر و... اعدام کرده است... 

در خارج از ایران هم اوضاع کارگران به ویژه در کشورهای جهان سوم و حتا در حال توسعه وخیم بود. در آخرین نمونه و در آستانه ی روز کارگر، ریزش یک ساختمان هشت طبقه ی تولیدی لباس در کشور بنگلادش، سبب فاجعه ی بزرگ و تراژیک انسانی شد که در آن صدها تن کارگر، قربانی بهره کشی و ضعیف کشی و حق خوری کارفرمایان سرمایه خوار سود جو شدند...

روز کارگر، تنها روز تقویمی استکه بهانه ای برای به یاد آوردن بغض افرادی که شرافتشان از سرفه های سینه، پینه های دست، چروک های صورت و موهای سفیدشان پیداست. در جامعه ای که کارگر ستیز، زن ستیز، حق ستیز و انسان ستیز است؛این اوضاع در سراسر دنیا بخاطر حاکمیت ضد انسانی سرمایه داری است؛ مخصوصا درایران که سراسر سرمایه داری کار است..

زند باد روز جهانی کارگر

مرگ بر جمهوری اسلامی