سخت ترین چیز دیدن دختری باکره اجباری با سن 25 سال است، که از حقوق انسانی و جنسی خود محروم بوده است و دردناکتر اینست که او را، فردی پاک و عفیف و نجیب بنامیم.
شکنجه و حبس جنسی برای هیچ، حجاب اجباری هم که هست، کدام مردی می تواند اینطور باشد؟
آخر دیدن یک جسم محبوس و محروم، چه افتخاری دارد؟
ازدواج با زنی که محروم از آغوش و سکس بوده است، و مدام شعله های شهوت و لذت را خاموش کرده است، چه لذتی دارد؟
یک انسانِ بی آغوش و عقده دار، کجایش نجیب و پاک است؟
یک انسانی که در اجبار بوده و زندگی و خواسته هایش را قیچی کرده است، کجا افتخار دارد؟
دردآور است، شرم آور است.
نیما سلیمی
مرگ بر جمهوری اسلامی
گور بابای ایران
ReplyDeleteمثل ایتالیا و امریکا خوبه که تعداد کودکان بی پدر سقط شده از توله سگه هاش بیشتره
شما میگید یک دختر یا یک زن با همه رابطه جنسی داشته باشه خوبه
زن مثل گل ناز و خوشبو هست باید یک نفر از لحاظ جسمی و عاطفی و شرایط دیگه باهاش باشه نه هر که از
راه رسید هوس کرد ترتیبش رو بده بعد از 20 سال با هرزگی و بیماری ولش کرده بره
بابا جون بفهمید هرزگی و یمدت با جنس مخالف زندگی کردن هر شب بغل یک نفر خوابیدن کار حیوانات است
ما باید با حیوانات اگر بفهمیم فرق کنیم