جعفر عظیم‌زاده، فعال کارگری زندانی، روز شنبه (۲۹ خرداد-۱۸ ژوئن) در حالی پس از ۵۰ روز اعتصاب غذا از زندان اوین به بیمارستان "سینا"ی تهران منتقل شد که بر اساس گزارش‌ها در ۱۰ روز قبل از آن، دچار «افت شدید قدرت شنوایی، کاهش دید، عدم تعادل حین راه رفتن، بی‌حسی و به خواب رفتن دست‌ها و قسمتی از ناحیه چپ سر، عدم توانایی در شناخت دوستان و نزدیکان از پشت تلفن، تشدید مشکل دفع ادرار، خونریزی روده، افزایش تعداد و طول مدت سرگیجه‌ها» شده بود.
به گفته‌ی نزدیکان این زندانی سیاسی، او با وجود دریافت سِرُم، هم‌چنان بر ادامه‌ی اعتصاب غذای تَرِ خود به صورت نامحدود اصرار دارد.
آقای عظیم‌زاده یکی از هماهنگ‌کنندگان طومار چهل هزار نفری کارگران برای افزایش حداقل دستمزدشان است که در زمستان ۱۳۹۲ خطاب به علی ربیعی، “وزیر تعاون، کار، و رفاه اجتماعی” نوشته شد. او حدود دو ماه بعد از انتشار این نامه و در آستانه روز جهانی کارگر در اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۳، توسط وزارت اطلاعات دستگیر شد و مدت ۴۶ روز را در بند ۲۰۹ زندان اوین سپری کرد.
این فعال کارگری در اسفندماه ۹۳ از سوی ابوالقاسم صلواتی، رییس شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی تهران به سه اتهام “اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور”، “اخلال در نظم عمومی”، و “فعالیت تبلیغی علیه نظام” مجموعا به تحمل شش سال حبس و ۲ سال «ممنوعیت عضویت در احزاب، گروه‌ها و دسته‌جات سیاسی و فعالیت در فضای مجازی، رسانه‌ها و مطبوعات» محکوم شد که این حکم بعد از تایید در دادگاه تجدیدنظر استان تهران، روز ۱۷ آبان ۱۳۹۴ به اجرا درآمد.
جعفر عظیم‌زاده پیش از اجرای حکم، در خردادماه سال گذشته نیز ۱۸ روز را در زندان مرکزی شهرستان اراک سپری کرده بود.
او که خواهان دادرسی عادلانه به اتهامات خود در دادگاهی علنی با حضور هیات‌منصفه است، روز 26 خرداد در نامه‌ای سرگشاده، دولت روحانی را مسوول اصلی برخورد امنیتی با کارگران و معلمان معترض در سه سال گذشته دانست و خطاب به معاون "وزارت کار" این دولت نوشت: «اطمینان داشته باشید دولت‌ها و حکومت‌هایی که در دنیای انفجار اطلاعات، هنوز شعور و آگاهی کارگران و توده‌های مردم را دست کم می‌گیرند و هنوز در تلاشند با دروغ و فریب خود را از زیر بار مسوولیت مصائبی که برای آنان ایجاد کرده‌اند خارج کنند، نمی‌توانند شانسی هر چند مختصر و کم برای دوام و بقا داشته باشند.»
اینجا: https://goo.gl/jE2U9l
مرگ بر جمهوری اسلامی
نیما سلیمی
No comments:
Post a Comment