در سال ۱۹۴۱ میلادی بارانی سیل‌آسا در مکه باریدن گرفت و در نتیجه سیل عظیمی به راه افتاد و کعبه را نیز آب گرفت. این در حالی است که در کتب مقدسِ ادیانِ ابراهیمی «یهودیت، عیسویت، اسلام» آمده است که سیل نشان از قهر خداوند و برای از بین بردن کفار! است. هر چند ما این رخداد را یک رویدادِ طبیعی می‌دانیم، ذهن کاوشگرِ ما می‌پرسد: در کعبه‌ای که در آن جز حاجی و نمازگزار نیست، کدام قهر بر کدام کفار فرو فرستاده شده؟ آیا خداوند از پاسداری خانه خود ناتوان است؟ داستان ابراهیم و بت‌ها را یادآور می‌شویم: ابراهیم شبانه بت‌ها را با تبر خرُد کرد و در آخر تبر را بر دوش بت بزرگ نهاد، فردای آن روز که مردم او را مقصر شناختند، گفت: بت بزرگ این کار را کرده است. سپس استدلال می‌کند این چه خدایانی هستند که از خانه و سمبل خود نمی‌توانند دفاع کنند. همین پرسش منطقی اینجا نیز پیش می‌آید. این چه خدایی است که توان پاسداری از خانه خود، در مقابل سیلی را ندارد؟ وقتی در دنیای امروز و با استناد به تصاویر می‌بینیم که چنین رخدادی روی داده است، چه دیدگاهی به ذهنی منطقی وارد می‌شود؟!
"آری! این خانه ساختمانی قدیمی بیش نیست."
تصویر متعلق است به سیل ۱۹۴۱ میلادی در مکه، که در جریان آن کعبه را نیز آب فرا گرفت.
داوری با شما. . .
تصویر متعلق است به سیل ۱۹۴۱ میلادی در مکه، که در جریان آن کعبه را نیز آب فرا گرفت.
داوری با شما. . .
نیما سلیمی
No comments:
Post a Comment